جمهوری اسلامی در تدارک 45 مین سالگرد «انقلاب اسلامی» است.
اما برای آنها که سن و سال مرا دارند و ناظر آنچه گذشت و امروز می گذرد، تمام رویدادهای آنروز را در یک جمله می شود خلاصه کرد. شاهی رفت و شاهی آمد.
اگر در بهمن 1357 مردم در این فکر بودند که قرار است به جامعه ای برسند که دیگر در آن ظلم و فقر و شکنجه و اعدام نیست، امروز در این فکرند که کدام واژه فارسی را باید در جملاتشان بجای واژه انگلیسی انتخاب کنند. ذبح زبان فارسی آنقدر علنی و متداول شده که حتی هنرمند، ژورنالیست، فوتبالیست، وکیل مجلس، و رئیس جمهور هم از گفتن واژه های انگلیسی شرم نمی کند.
در دوران آن شاه اگر تعداد اعدام ها در سال (کم و بیش) از انگشتان دو دست بیشتر نبود، در زمان این شاه تعداد اعدامهای سیاسی در یکروز از تعداد اعدامها در تمام دوران پهلوی بیشتر است.
اگر شکنجه در زندان در زمان دو شاه پهلوی مرسوم بود، در زمان این سلسله سلطنتی ضرب و شتم قبل ورود به بازداشتگاه شروع می شود، تا به آن حد که برخی از افراد پیش از ورود به بازداشتگاه جان می سپارند.
اگر اختلاف طبقاتی در زمان محمدرضا پهلوی به اوج خود رسیده بود، در دوران این شاه، آقازاده ها علنا ژن برتر خود را به رخ طبقه ستمدیده می کشند.
اگر مردم از خاندان پهلوی ابراز انزجار میکردند و انگشت اتهام را به سوی فرح و شمس و اشرف بخاطر حیف و میل ثروت بادآورده از فروش نفت نشانه می گرفتند، در دوران این شاه کارتن خواب ها و کودکان کار در خیابان آخرین مدل ماشن های لوکس را می بینند که با هم مسابقه می دهند. دولت و قانون و کارشناسان اقتصادی دست در دست هم از ورود اجناس لوکس و پرداخت میلیارد ها تومان برای هر قلم جنس استقبال می کنند.
اگر در دوران پهلوی زاغه نشینی در بخشهایی از تهران به امری عادی تبدیل شده بود، در زمان این شاه کارتن خوابی و قبرخوابی امری عادی شده است.
اگر حکومت شاه پهلوی با یک تشر خلق ستمدیده واژگون شد، حکومت ولایی پس از اعدام و شکنجه ده ها هزار مبارز و آزادیخواه هنوز بر اریکه قدرت تکیه داده و برای برداشت سهم خود از سفره به یغما رفته غرب آسیا، با دولتهای فاشیست در حال مذاکره است.
اگر در زمان آن شاه، تضاد اصلی نیروهای رادیکال و انقلابی آمریکا و امپریالیسم بود؛ در دوران این شاه… والله چه عرض کنم که ناگفتنش بهتر است.
با توجه به آنچه در بالا گذشت، پرسیده می شود:
به راستی چرا شاه سرنگون شد؟ دستاورد خلق در این 45 سال چه بود؟
ستم شاهی و اختلاف طبقاتی اصلیترین عامل خیزش بهمن 1357، و خیزش همه گیر بعدی است.
آیا الان بهتر از آن دوران است؟
بطور حتم خیر، اما سوال مهمتر اینست که چرا خلق های ستمدیده همیشه می بایست بین بد و بدتر را انتخاب کنند؟
این شاه هم می رود. بسی سخت تر و پرهزینه تر از قبلی، نیروهای میرا از صحنه حذف خواهند شد. به این باور داشته باشیم.
سرنگونی هرچه طولانی تر شود، ماهیت ها بیشتر آشکار خواهد شد….
خلق آگاه تر خواهد شد… و به سادگی در چاه ترفند و شعار نخواهد افتاد.
و اگر افتاد؟
راه همین و تنها چاره همین است….
علی ناظر 19 بهمن 1402