فراسوی خبر… پنجشنبه ۸ آذر
در بازار کساد راه حلهای غلبه بر مُبارزه و مُقاومت زنان، رژیم در مانده ولایت فقیه جسد بویناک «طرح عفاف و حجاب» را همچنان برای عرضه از این گوشه به آن کنار به دوش می کشد. اینک چنین می نماید که کاروان تشییع به درب دُکان پزشکیان رسیده است.
در یک مراسم شناخته شده، مجلس مُلاها و دولت «طرح…» را پاسکاری می کنند و همزمان یک درهم گویی رسانه ای با شرکت فعال پایوران دولت و مجلس به آن پر و بال می دهد. طیف رنگارنگی از گفته های ناهمگون در باره سرنوشت طرح حجاب اجباری که از «تعلیق» تا «ابلاغ» را دربرمی گیرد، به فضا سازی و برانگیختن بحث و توجُه همگانی می پردازد. نگاهی به گُذشته، به درک بهتر این تحرُکات کُمک می کند.
طرح یاد شده هنگامی به ذهن مُبتکرانش رسید که سرکوب خیابانی در عمل نتوانست یک دستاورد مُهم و مُشاهده پذیر خیزش شهریور ۴۰۱ در فضای عُمومی یعنی شکسته شدن ذهنی و عینی تابوی حُکومتی حجاب اجباری را به عقب براند. به بیان دیگر، «طرح عفاف و حجاب» ناتوانی عملی حاکمیت در ترمیم اقتدار خود از یکسو و اجبار آن به واکُنش از سوی دیگر را بازتاب می داد.
هدف دستگاه حاکم دامن زدن به یک جنگ روانی بود تا وحشتی که مُزدوران خیابانی اش نتوانسته بودند به گونه موثر ایجاد کنند، به وسیله تبلیغات کر کننده پیرامون مُجازاتهای خشن و محدودیتهای گُسترده ای که قصد اعمال آنها علیه زنان را دارد، جُبران کند. پیش از این، سرکرده بدنام نیروی انتظامی، پاسدار رادان، به گونه ناکامی به همین متُد آویخته بود. او زنان را به «فن آوری هوشمند» و «وُرود همکاران من» تهدید کرده بود. این عربده کشی بدون دستاورد ماند و اولتیماتوم «از شنبه هفته آینده»ی پاسدار نگون بخت، تا مُدتها سوژه تمسخُر جامعه بود.
«طرح عفاف و حجاب» در همین سطح و بیش از یک بلوف نیست. «نظام» آنچه که در بضاعت سرکوب اش بوده را به دست اجرا گذاشته و در پیامد آن دریافته که در شرایط پیشروی قرار ندارد و ریسک تهاجُم در میدان را نمی تواند به جان بخرد. از این رو، این طرح بر ترور روانی زنان و جامعه در کُل مُتمرکز شده است. هدف هراس افکنی در افراد و خانواده ها، مُتزلزل کردن و مُنفعل سازی آنهاست. تبلیغات گُسترده در باره بندهای طرح مزبور، پروسه پُر سرو صدای رد، اصلاح و تصویب آن و در نهایت رفت و آمد بی انتها و کشدار بین نهادهای حُکومتی جُزو شیوه های اجرایی این هدف به حساب می آید. تاکتیک، داغ نگه داشتن موضوع در افکار و باز نگه داشته چتر تبلیغاتی آن است. تلاش حاکمیت آن است که طرح خود را به مثابه یک تهدید دائمی در برابر چشمان جامعه سر پا نگه دارد.
هفده ماه پس از طرح نویسی و مانُور بی وقفه رسانه ای و بوروکراتیک گرد آن، از تاثیرات روانی «عفاف و حجاب» رژیم ولایت فقیه در سطح جامعه مُعترض نشانی به چشم نمی خورد. انرژی و اراده آزاد شده در نتیجه خیزش دموکراتیک شهریور در رگ خانه و کوچه و خیابان جاری ست و خودنمایی می کند. جُنبش از حرکت باز نایستاده و استبداد مذهبی به گرد خویش می چرخد. آنچه که دستگاه های حُکومتی در روزهای اخیر بدان دست زده اند، ادامه کوشش بی نتیجه ای است که گُذر زمان آن را بی مایه تر کرده است.