یکی بود، یکی نبود

پزشکیان تلاش کرد تا سخنان غرائی در دفاع از مردم ستمدیده فلسطین و جنایات اشغالگران آن سرزمین تاریخی ادا کند اما کلا، حرف جدیدی نزد، و مهره ای تکان نخورد، بجز اینکه برای اولین بار «رئیس جمهور» ایران به هنگام سخنرانی تُپُق می زد و با اینکه از روی نوشته سخنرانی می کرد، دست و پایش را گم کرده بود و گاهی کتابی و گاهی هم محاوره ای حرف می زد. سالن هرچند پر از خالی بود و بسیاری از نمایندگان کشورهای عضو در اعتراض به حضور ایشان جلسه را ترک کرده بودند، اما آنچه که توجه را جلب می کرد، حضور نماینده ای دون پایه از اسرائیل به هنگام سخنرانی بود. نکته جالب تر اینکه، به هنگام دفاع پزشکیان از مردم غزه و فلسطین، محمود عباس هم به علامت اعتراض جلسه را ترک کرده بود و در سالن حضور نداشت. حال خود خوانید داستانی که با این یکی بود، یکی نبود آغاز می شود.