امروز صدای آمریکا از قول اعلیحضرت رضاشاه دوم گزارش کرده که «ما فرزندان کوروشیم و میراث ارزنده او برای ما، همزیستی مسالمتآمیز ادیان و مذاهب زیر چتر دولتی قدرتمند و مدافع حقوق بشر است.»
نمی دانم این روزها چرا همه به کورش گیر داده اند، و می خواهند یک جوری خودشان را به آن مرحوم سنجاق کنند.
رضاشاه دوم در این پیام فراموش کرده اند که بفرمایند دولت قدرتمند یعنی چه، و چگونه می شود «مدافع حقوق بشر» بود، وقتیکه جنایات پدر تاجدار را هنوز محکوم نکرده اند.
«دولت قدرتمند» بر چند پایه استوار است، که مهمترین آن «حمایت مردمی» است، کیمیائی که اینروزها علی خامنه ای سخت به دنبالش است. آیا رضاخان دوم به راستی متوهمانه در آسمان سیر می کند؟ آیا بر این باور است که اقوام ایرانی جنایات پدر تاجدار ایشان را فراموش کرده اند؟
آیا رضاخان دوم متوجه نیست که دولت قدرتمند می بایست ارتشی قدرتمند داشته باشد، و ارتش خلع سلاح شده، نه قدرت تثبیت دولت و نه حفاظت از مرزهای کشور را دارد. بدون شک، اگر رضاخان، با کمک اسرائیل و آمریکا، به قدرت برسد (که نمی رسد)، اولین حرکت این دو کشور تخریب زیرساخت های اتمی ایران است، دومین گام تخریب زیر ساخت های موشکی، و سوم اشغال تعدادی از جزایر ایران در خلیج فارس، پیش از اینکه ایشان بتواند خود را شاه بنامد.
در ایران آینده، همزیستی مسالمت آمیز بین ادیان خواهد بود چرا که در خوی و فرهنگ ایرانی احترام به دیگر ادیان و اقوام نهادینه شده است؛ و نه بخاطر اینکه ایشان قدرت را از آن خود کرده اند.