ظاهرا چین و روسیه، پیش از آنکه به سرمایه گذاری و احداث ارتباطات تجاری با ایران وارد شوند، در حال وقت کشی هستند تا ببینند که آخر و عاقبت ایران چه می شود،.
روسیه که نمی خواهد بدون هیچ دستاورد چشمگیری از جنگ در اوکراین دست بکشد، به شرکتی که ناظر بر احداث کریدور جنوب-شمال است فهمانده که به یک شکلی از زیر انجام کار شانه خالی کند. شرکت روسی «وت‌ب پروئکت» هم به دولت روسیه پیشنهاد کرده که فعلا و تا اطلاع ثانوی از احداث قطعهٔ راه‌آهن رشت-آستارا کوتاه بیاید.
خبرآنلاین به نقل از روزنامه جمهوری اسلامی می نویسد «… در تنظیم روابط با اردوگاه‌های شرق و غرب نباید با یکی از آنها پالوده خورد و به آن دیگری اخم کرد. این واقعیت را بپذیریم که سیاست دوری و تقابل با غرب و کشورهای اروپایی صد درصد به نفع سیاست مسکو است. این، کاملاً درست است که ما را وارد شانگهای و بریکس کرده‌اند اما توجه داشته باشیم که تمام راه‌ها را با کمک چین به روی ما بسته‌اند….» و بالاخره با چپ چپ نگاه کردن به اردوگاه شرق نتیجه می گیرد « … همراهی چین و روسیه با شیوخ امارات در مورد انکار مالکیت ایران بر جزایر سه‌گانه و سخنان موهوم دولتمردان روسیه درباره زنگزور و خدشه‌دار کردن حریم مرزهای شمال غرب ایران، نمونه‌هائی از اقدامات این دو کشور اردوگاه شرق هستند که غیرقابل اعتماد بودن آنها را نشان می‌دهند.»
ظاهرا، هرچه زمان بیشتر جلو می رود و خامنه ای به لقاءالله نزدیکتر می شود، اختلافات درونی علنی تر شده، و دیر نخواهد پایید که ایران از همه طرف محاصره شده، و «رفیق شی و رفیق پوتین» از پشت به برادر خامنه ای خنجر بزنند و یکی تایوان را نجات دهد و دیگری در جنگ اوکراین سربلند بیرون بیاید.
بیهوده نیست که جراح نظام در اولین مصاحبه خود می گوید «… ما با آن کشورهایی که ما را تحریم کردند سر جنگ نداریم.» و به برادر آمریکا چشمک می زند. اما، و بنا به شواهد، دیر آمده و تصمیماتی گرفته شده که در حال اجرائی شدن است.