مردم آزاده
احزاب و سازمان‌های آزادی‌خواه
رسانه‌ها
و نهادهای بین‌المللی
پس از گذشت نزدیک به دو سال از امضاء توافق‌نامه ضدانسانی-امنیتی دولت‌های ایران و عراق، سرانجام زمان اجرای مرحله اول یکی دیگر از مفاد احتمالی این توافق‌نامه فرا رسید. در این مرحله، جمعی از افراد و خانواده‌های کومه‌له مستقر در سه اردوگاه در مناطق «زرگویز علیا» و هم‌چنین دو جریان دیگر به نام کومه‌له در اردوگاه‌های «زەرگویزە‌لە» و «بانە گەورە» به‌عنوان شروع پروسه انتقال کامل، به کمپ «سورداش»، مکانی در۴۰ کیلومتری زرگویز منتقل شدند. این گروه‌ها قرار است در محل جدید مستقر شوند، تا منازل و تاسیسات لازم در آن برای اسکان بقیه خانوادەها و افراد هم آماده شود. این رویداد از طریق رسانه‌های جمعی اقلیم کردستان، رسانه‌های فارسی‌زبان بین‌المللی و شبکه‌های اجتماعی انعکاس وسیعی پیدا کرده و نگرانی‌های شدیدی را در میان مردم کردستان ایران و به‌ویژه خانوادەهای پیشمرگان در داخل کشور به‌وجود آورده است. رسانه‌های جمهوری اسلامی نیز با آب و تاب این جنایت حکومت‌شان را تبلیغ و تئوریزه می‌کنند و به‌مثابه دستاوردی بزرگ به یک جنگ روانی تبدیل کرده‌اند.
طی حدود سه دهه گذشته که اپوزیسیون کرد ایرانی در اقلیم کردستان عراق مسقر هستند، همواره از عملیات نظامی اجتناب ورزیده و عمدتا به مبارزه سیاسی و مدنی خود ادامه داده‌اند.
جمهوری اسلامی ایران در پی تضعیف و تحدید مناسبات عاطفی و همبستگی تاریخی و مبارزاتی بین دو بخش مردم حق‌طلب کردستان ایران و عراق است. بدون شک عواقب چنین سیاستی دامنگیر حزب دموکرات کردستان عراق و اتحادیه میهنی کردستان را هم خواهد شد. مردم کردستان، نباید اجازه دهند که این احزاب، به ابزاری برای اجرای سیاست‌های غیرانسانی جمهوری اسلامی ایران و دولت عراق تبدیل گردند.
منطقه استقرار تشکل‌های علنی نیروهای اپوزیسیون کرد در اقلیم کردستان، متاسفانه همواره منطقه‌ای ناامن بوده است. تروریسم جمهوری اسلامی در این منطقه، به‌شدت فعال بوده و صدها نفر از اعضاء و هواداران احزاب سیاسی اپوزیسون کرد مستقر در کردستان عراق، جان‌باخته و یا زخمی و مصدوم شده‌اند. از آن‌جا که چنین عملیات جنایت‌کارانه جمهوری اسلامی هم‌چنان ادامه دارد، دفاع نیروهای کرد از خود، حق مسلم آن‌هاست. به‌علاوه داشتن سلاح در اقلیم کردستان و در عراق به‌طور کلی در چهارچوب ضوابط تعیین‌شده، پذیرفته شده است. لذا خلع سلاح واقعی و یا جنگ روانی، چندان تاثیری بر مبارزه این نیروها ندارد.
دولت‌های ایران و عراق و ترکیه، با اعمال فشارهای گسترده بر احزاب اقلیم کردستان عراق، هدف مشترکی را تعقیب می‌کنند و در یک هماهنگی عملی با یکدیگر به‌سر می‌برند. آن‌ها نفس مبارزه مردم کردستان برای کسب حق تعیین سرنوشت را خطری برای حال و آینده سیاسی و حاکمیت خود می‌دانند و از شکل‌گیری هرگونه همبستگی انسانی و مبارزاتی مردم کرد منطقه و حامیان منطقه‌ای و بین‌المللی آن‌ها، به‌شدت نگران هستند.
در واقع جمهوری اسلامی ایران، بر کل کشور عراق تسلط دارد و این توافق امنیتی علیه نیروهای اپوزیسیون کرد در اقلیم کردستان عراق، بین دولت‌های ایران و عراق منعقد شده و مسئولیت اجرایی آن را به دولت اقلیم کردستان عراق سپرده‌اند.
اکنون که به دومین سال‌گرد انقلاب «زن، زندگی، آزادی» نزدیک می‌شویم، جمهوری اسلامی سخت به تکاپو افتاده است تا هرگونه اعتراض مردمی را سرکوب کند. شکی نیست کە همبستگی و اتحاد تاریخی، متشکل و هماهنگ مردم مبارز کردستان و مردم سراسر ایران، به عمر نکبت‌بار جمهوری اسلامی ایران خاتمه خواهند داد!
ما امضاءکنندگان این بیانیه؛ از همه مردم آزاده، اتحادیه‌های کارگری، سازمان‌ها و احزاب آزادی‌خواه ایران و غیرایرانی و همه نهادهای مدافع انسان در سطح جهانی می‌خواهیم که:
– هر چه زودتر انتقال نیروهای سیاسی و خانواده‌های آن‌ها به یک اردوگاه جدید متوقف شود تا بتوانند به زندگی و مبارزه خود در سرزمینی که بیش از ۳۵ سال است ساکن هستند ادامه دهند.
– انتقال آنان به یک کمپ جدید، یک اقدام آگاهانه برای نابودی جمعی آن‌هاست چرا که، در معرض دایمی حملات جمهوری اسلامی و عوامل محلی این حکومت قرار خواهند گرفت.
– مسئولیت تامین امنیت نیروهای سیاسی کرد ایرانی با دولت و مسئولین اقلیم کردستان عراق است. آن‌ها موطفند امنیت این مبارزان سیاسی را تامین کنند.
– ما هر نوع دیپورت و تحویل دادن مبارزین کرد توسط دولت اقلیم کردستان عراق به جمهوری اسلامی ایران را قویا محکوم می‌کنیم.
– ما از نهادهای بین‌الملی مدافع حقوق بشر، اتحادیه‌های کارگری، تشکل‌های زنان، روشنفکران، دانشجویان، رسانه‌ها و هم‌چنین احزاب سیاسی آزادی‌خواه و رادیکال ضدجنگ و ضد دیکتاتوری پارلمان‌های غربی، انتظار داریم به دفاع از امنیت نیروهای اپوزیسیون کرد و خانواده‌های آن‌ها در اقلیم کردستان عراق برخیزند و اجازه ندهند جمهوری اسلامی ایران، به سیاست‌های تروریستی و جنگ‌افروزی خود در منطقه بحرانی خاورمیانه و علیه مبارزان سیاسی کرد ادامه دهد.
ما از همه انسان‌های آزادی‌خواه و برابری‌طلب، نهادها و سازمان‌ها، و هم‌چنین احزاب سیاسی آزادی‌خواه انتظار داریم این بیانیه را امضاء و در انتشار آن به دیگر زبان‌ها یاری رسانند.
امضاءکنندگان:
لیست اول
محبوبه مشگین – فعال سیاسی
محمد شمس – فعال کارگری
جلال سبزواری – استاد دانشگاه
علی پیچگاه – فعال کارگری
فرهاد بشارت – تحلیلگر سیاسی
نعمت علیمرادی – ناشر
میرزاآقا عسگری مانی – شاعر و ژورنالیست
بهروز سورن – فعال سیاسی و مدیر سایت گزارشگران
مهدی کشاورز – فعال سیاسی
سیاوش فرجی – فعال سیاسی
صدیق جهانی – فعال سیاسی و مدیر سایت اتحاد کارگری
کیوان کتابی – فعال سیاسی
مریم افراسیاب‌پور – فعال سیاسی
ستار رحمانی – فعال کارگری و عضو اتحادیه اساتید دانشگاه‌ها و کالج‌ها در انگلیس
طاهر پرتوی – فعال سوسیالیست و کمیته کارگری سیدنی
بهرام رحمانی – نویسنده و فعال سیاسی
رسول شوکتی – فعال سیاسی
عباس هاشمی – فعال سیاسی
ژاله سهند- فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق
صلاح کمالی – فعال سیاسی
نینا سرافراز – فعال سیاسی
ناتالیا سلطانی – فعال سیاسی
مزدک آذر – پژوهش‌گر و فعال اجتماعی
نجم‌‌الدین محمدزاده – فعال سیاسی
صلاح گرامیان – فعال اجتماعی و کارگری
امیر بابامیری – فعال سیاسی
ژیان نیک – فعال سیاسی
سلیمان کاشانی – فعال سیاسی
علی کارگران – منفرد سیاسی
علی رزاقی – فعال مدنی و ضدجنگ
ابوبکر فتحی – فعال سیاسی
رئوف بانه – فعال سیاسی
کامران الوند – فعال سیاسی
آمادور نویدی فعال سیاسی و رسانه‌ای
سیروان عنایتی – روزنامه‌نگار مقیم آریزونا – آمریکا
سیروان منصوری – روزنامه‌نگار و فعال حوزه پناهندگی
نادر ثانی – تحلیلگر سیاسی
دکتر مجید مشیدی – فعال سیاسی
امید شاکری – فعال سیاسی
شمی صلواتی – فعال سیاسی
مهری زاموها – فعال سیاسی
عباس گویلی – فعال سیاسی، فعال کارگری و عضو هیئت مدیره اتحادیه کارگری کمونال در استکهلم
رشید علیزاده – فعال سیاسی
آشتی حسینی – فعال سیاسی
جلال جهانی – فعال سیاسی
شعله زمینی – مدافع حقوق زنان
حسن نایب هاشم – مدافع حقوق بشر
لیست اول
شبکه‌های سیاسی-اجتماعی:
سایت اتحاد کارگری
سایت گزارشگران
سایت اشتراک وورد پرس
وبلاگ اخگر
لیست امضاها ادامه دارد.
لطفا مشخصات خود را به ایمیل‌های زیر ارسال دارید: