بیست و پنج سال پیش، بلر و بوش وعده می دادند که قرن بیست و یکم قرنی پر از صلح و صفا و بهزیستی است. طولی نکشید که به افغانستان و عراق یورشی مغول وار را آغاز کردند و سرآغازی شد برای آنچه امروز در غرب آسیا در حال رخ دادن است.
امشب، در لندن، بوی باروت ترقه هائی که برای آغاز 2025 منفجر شده مشام را می آزرد. بسیاری شاد و لبخند زنان همدیگر را صمیمانه در آغوش گرفته و تبریک می گویند.
بوی باروت فقط در لندن مشام را نمی آزرد.
بیش از 450 روز است که بمب های ارسالی بریتانیای کبیر و جماهیر آمریکا و فرانسه و آلمان و … که از جت های جنگی اسرائیل بر سر مردم بی دفاع غزه فرود می آید، و بوی باروت در فضای غزه و کرانه باختری پیچیده است. در آنجا هم هستند کسانی که عزیزان خود را در آغوش می فشارند تا از شدت سرما یخ نزده و نمیرند.
دنیای زشتی است نازنین.
در این دنیایی که خلق های ستمدیده چشم به آینده ای مبهم دوخته اند وبرای روزی که بی عدالتی، استثمار، و خونریزی به پایان برسد و کودکی از گرسنگی و بیماری و سرما جان ندهد، غضب آلوده دستها را پرسشگرانه به آسمان نشانه می گیرند، ترقه ها منفجر می شوند تا کودکان در این سوی جهان، در لباسهای رنگین، نه به رنگ خون، پایکوبان، نه برای گرم کردن خود، دستها را به سوی آسمان نشانه می گیرند و رنگ های جادوئی که در آسمان ستاره ساز می شوند را نشانه می کنند تا در رؤیای امشب خود آینده ئی روشن و پرستاره را به تصویر بکشند.
اینجا صدای انفجار پس از چند دقیقه به پایان می رسد، اما در آنجا هنوز که هنوز است گلوله ها منفجر و سینه ها از هم دریده می شوند.